CUT :: LITTLE RED RIDING HOOD

KUANLIN x JIHOON

CUT :: LITTLE RED RIDING HOOD

           ตุบ!

ร่างของจีฮุนถูกพลักลงไปนอนหงายกับพื้นหญ้าสีเขียวตามด้วยร่างสูงของมนุษย์หมาป่าหนุ่ม ข้อมือเล็กสองข้างถูกมือหนากดไว้เหนือหัว ควานลินหอบหายใจแรงด้วยความอยากกระสัน

ภาพตรงหน้าช่างงดงามเหลือเกินในความคิดของควานลิน ผิวขาวราวกับหิมะในชุดคลุมสีแดงตัดกับสีเขียวของพื้นหญ้า เสื้อคลุมสีแดงถกขึ้นจนเผยเรียวขาขาวผ่อง

ควานลินละจากข้อมือเล็กข้างหนึ่งมาสัมผัสเรียวขาขาวเนียน ออกแรงขย้ำต้นขานุ่มนิ่มจนเกิดรอยช้ำ ลากนิ้วไปตามเรียวขาขาวอย่างหลงใหล เคลื่อนใบหน้าลงสัมผัสผิวเนื้อนุ่มด้วยริมฝีปาก ลิ้นร้อนแลบเลียตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงต้นขาด้านใน

           “อ๊ะ…อื้อ” จีฮุนหลับตาแน่น

ร่างสูงแกะเชือกเสื้อคลุมสีแดงต่อจากจีฮุน พยายามใจเย็นไม่ให้คนตัวเล็กตื่นกลัวไปมากกว่านี้ ถึงแม้ในใจอยากจะฝังตัวตนเข้าไปในร่างขาวนั่นแรงๆ ก็ตาม

มือหนาแหวกเสื้อคลุมสีแดงเผยให้เห็นกางเกงขาสั้นที่เจ้าตัวใส่เป็นประจำ ควานลินจัดการกระชากกางเกงขาสั้นออกจากเรียวขาขาวพร้อมชั้นในสีขาวสะอาดตัวจิ๋วออกไปให้พ้นสายตา

“อ๊ะ…คะ…ควานลิน” ความรู้สึกวูบโหวงทำให้จีฮุนยอมลืมตา ขาทั้งสองข้างชันขึ้น ช่วงล่างเปล่าเปลือยไร้สิ่งปกปิด ไหนจะสายตาร้อนแรงที่สำรวจร่างกายเขาอย่างพอใจนั่นอีก

ช่างน่าอายเหลือเกิน

ใบหน้าแดงก่ำหันหนีภาพชวนใจสั่นตรงหน้า

 “มองข้า” ใบหน้าหวานถูกมือหนาประคองให้กลับมาสบตาร่างสูงอีกครั้ง แก้มอิ่มแดงก่ำราวกับดอกกุหลาบ ปากเล็กเม้มแน่นจนห้อเลือด ควานลินก้มลงบดเคล้าริมฝีปากอิ่ม ไล้เลียจนคนใต้ร่างยอมเปิดปากรับลิ้นร้อน

แขนข้างหนึ่งยกขึ้นโอบลำคอหนาเอาไว้ ควานลินละเลียดชิมคนตรงหน้าช้าๆ เก็บเกี่ยวความหอนหวานจากคนตัวเล็ก ลิ่นอุ่นๆ ปัดป่ายไปมาสลับกับดูดดุนอย่างหนักจนน้ำสีใสไหลออกจากมุมปาก

“ฮึกกก…อืม” จีฮุนจิกผมสีดำขลับเพื่อระบายความรู้สึก ใบหน้าหวานปรับองศารับจูบร้อนแรง

แควก!!!

“อ๊ะ!” เสื้อตัวบางถูกฉีกทิ้งอย่างไม่ใยดี บัดนี้จีฮุนแทบไม่เหลือสิ่งปกปิดร้างกายสักชิ้น จะเหลือก็เพียงเสื้อคลุมสีแดงที่ร่างสูงไม่ยอดถอดมันออก

“อื้อ” ยอดอกสีหวานถูกตวัดลิ้นเลียอย่างแรง ก่อนจะครอบครองยอดสีชมพูหวานเข้าไปในโพรงปาก ฟันคมทั้งกัดทั้งดูดดึงจนมันกลายเป็นสีแดงก่ำ เปลี่ยนสลับข้างไปมาจนคนใต้ร่างบิดเร่าๆ ด้วยความเสียว ยอดอกสีสวยทั้งสองข้างชุ่มไปด้วยน้ำลาย

“โอ้ย! เราเจ็บ” เสียงหวานร้องออกมาเมื่อคนตัวสูงใช้ฟันคมกัดเข้าที่ยอดอกแล้วออกแรงดึงอย่างแรง ดึงทึ้งราวกับจะฉีกมันออกจากร่าง

“หึ” ควานลินละใบหน้าจากแผ่นอกบาง ลูบไล้มือไปมา เลื่อนต่ำลงจนถึงหน้าท้องแบนราบอบีบเค้นเอวบางจนแทบช้ำคามือ ร่างสูงจัดการซ้อนร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งคร่อมตักตามเดิม

จีฮุนปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ต่ำกว่า กัดริมฝีปากล่างแน่นด้วยความเสียวเมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียเคล้นคลึงจนบวมเป่งยิ่งกว่าเดิม

           “อ๊ะ…อ๊า!”

           “ชอบไหม”

“ชะ…ชอบ อื้อ...อ๊า!” ใบหน้าหวานแหงนหงายครางรับเสียงหลง ก่อนจะลดตัวลงพรมจูบใบหน้าหล่อเหลา ลำคอ หน้าท้องแกร่ง ลงมาเรื่อยจนถึงแก่นกลางกาย

ลิ้นเล็กตวัดเลียส่วนหัวแดงช่ำเยิ้ม สลับดูดเบาๆ ราวกับมันเป็นลูกกวาดแสนอร่อย ไล้เลียขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดปลายก่อนจะครอบครองเข้าไปในโพรงปาก ยิ่งสัมผัสส่วนนั้นยิ่งแข็งขืนจนปากเล็กรับเข้าไปได้แค่ส่วนหัว

“อืมมม” ตากลมเหลือบมองคนตัวสูงพร้อมเร่งริมฝีปากขบเม้นจนอีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปาก จีฮุนกลืนของเหลวสีขาวขุ่นลงคอทุกหยดหยาด มีบางส่วนที่ไหลล้นเลอะมุมปากอิ่ม

          “อ๊ะ..” ร่างเล็กถูกจับให้นอนหงาย ขาขาวเนียนทั้งสองข้างถูกจับอ้าออกจนติดกับพื้นหญ้า

          “อ๊าาา!...เจ็บ!” น้ำตาเม็ดใสร่วงลงมาเมื่อแก่นกายใหญ่ของบุรุษเพศกระแทกเข้ามาโดยไม่ได้เปิดทาง

          “ฮึกกก…เราเจ็บ…อื้อ” ร่างขาวโยกคลอนไปตามแรงส่งจากคนด้านบน เสียงหวานกรีดร้องราวกับจะขาดใจ

แก่นกายใหญ่โตเสียดสีกับผนังนุ่มที่ตอดรัดอย่างรุนแรงทุกการสอดใส่ ช่องทางสีหวานบอบช้ำจากความป่าเถื่อนของมนุษย์หมาป่า

“อ๊ะ…อ๊า…ควานลิน” ร่างหนาซอยสะโพกรัว กลืนกินคนตัวเล็กใต้ร่างอย่างตะกละตะกลามราวกับหมาป่าผู้หิวโหย

“กรอด…” ฟันคมกัดแน่นมองร่างขาวในชุดสีแดงที่นอนอ้าขาหลับตาพริ้มพร้อมส่งเสียงครางหวานตอบรับตัวตนเขาอย่างเต็มใจ

ช่องทางเล็กดูดกลืนแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุด

           “คะ…ควานลิน…ได้โปรด”

           “ฮืมมมม..”

           ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาา!” จีฮุนกรีดร้องสุดเสียงเมื่อร่างสูงรัวสะโพกเข้ามาถี่ๆ แล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นระลอกใหญ่ใส่ช่องทางสีหวาน แก่นกายเล็กของเขาเองก็ปลดปล่อยมาออกเลอะหน้าท้องแกร่งเช่นกัน

ควานลินกระตุกแก่นกายสองสามครั้งรีดเคล้นน้ำรักเข้าไปในตัวร่างบางจนหมด ร่างสูงแช่ตัวตนไว้อย่างนั้นพักใหญ่ซึ่งเป็นไปตามสัญชาตญาณของสัตว์ป่า

เมื่อทุกอย่างสงบลง ร่างสูงถอนแก่นกายออก เผยช่องทางแดงที่กำลังสั่นระริก น้ำรักมากมายไหลย้อนเปรอะเปื้อนต้นขาขาว

“ข้ารักเจ้า” ควานลินดึงร่างบอบบางที่เหนื่อยหอบจากกิจกรรมรักเมื่อครู่เข้ามาในอ้อมแขน สูดกลิ่นหอมหวานเข้าเต็มปอด กลิ่นของจีฮุนที่ควานลินหลงใหล

ยิ่งดมยิ่งหลงใหล

ชอบเหลือเกิน

“เราก็รักควานลิน” ใบหน้าเล็กซุกซบหน้าอกแกร่งก่อนหลับตาลงด้วยความเพลีย ควานลินทั้งสูงทั้งแข็งแรง รังแกเขาที่ไรได้เป็นอันหมดแรงทุกที ส่วนเขาเองเหมือนหยุดโตตั้งแต่อายุสิบห้า

มือหนาสางผมสีน้ำตาลเข้มของร่างบางในอ้อมแขน ควานลินชอบเวลาที่มีคนตัวเล็กอยู่ข้างๆ ชอบจนอยากหยุดเวลานี้ไว้ตลอดกาล

“ขออีกรอบ”

“…”

“ได้ไหม”

“อ๊ะ…อื้อ” ร่างเล็กโดนพลิกร่างให้นอนตะแคง ขาเรียวขาวข้างหนึ่งถูกยกขึ้น แก่นกายใหญ่เสือกเข้าช่องทางบอบช้ำอีกรอบ

            อ่านไปอ่านต่อได้ที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1649669&chapter=4